ترساندن مردم از وضعیت آب، سبب ایجاد حساسیت نسبت به آن نمیشود.
به گزارش عطنا به نقل از صفحه هادی خانیکی در اینستاگرام، این استاد ارتباطات دانشگاه در سیزدهمین نشست گفتوگو بر سر «آب» که روز ۱۴آذر۹۵ در محل سازمان مدیریت منابع آب ایران برگزار شد، به اهمیت ارزش گفتوگو در برابر ارزشهای منازعه اشاره کرد و گفت: «آب» را باید محور صلح معرفی کنیم و نه محور جنگ. ترساندن مردم از وضعیت آب، سبب ایجاد حساسیت نسبت به آن در جامعه نمیشود. آب را باید پایه گفتوگو و همگرایی بدانیم و نه منازعه و کشمکش.
وی افزود: مسئله آب به درستی شفاف و روشن نشده است و اطلاعات متناقض و آمارهای متفاوتی راجع به آن از سوی نهادهای دولتی منتشر میشود، که این امر سردرگمی مردم را در پی خواهد داشت.
برخی رسانهها در ایران با هدف برخورد جناحی با دولت و نهادهای دولتی، آب را به مسئلهای سیاسی تبدیل کردهاند و ضعفهای مدیریت آب را به دوش جریانهای رقیب سیاسی گذاشته و در نتیجه سرمایه اجتماعی در حوزه آب رو به فرسایش رفته و میزان اعتماد، مشارکت و همبستگی اجتماعی پیرامون آن از بین رفت.
مدیر گروه ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به اینکه یکی از ده مسئله مهم پیشروی ایران مسئله «آب» است، اظهار داشت: براساس تعاریف بینالمللی، بحران آب، نوعی بحران حکمرانی به حساب میآید. به این صورت که امری صرفاً دولتی و رسمی نیست و محدود به دولت نمیشود و بازیگران دیگری نیز در این زمینه نقش دارند و باید به آنان توجه کرد. حکمرانی آب طیف گستردهای از نظامهای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و محیط زیستیست که باید درباره آب به کار رود.
خانیکی مسئله آب را یک مسئله اجتماعی و نه مسئلهای حکومتی و یا مسئله فنی و مهندسی دانست و گفت: زمانی میتوانیم به مسئله آب بپردازیم که مشارکت نهادهای مختلف رسمی و غیررسمی جامعه را جلب کنیم و همنگری را افزایش دهیم. دولت قادر نیست به تنهایی به این مشکل بپردازد. درمورد آب هم «فهم» مسئله باید جدی گرفته شود و هم «اجماع» درباره آن.
وی افزود: در این خصوص باید بین نهادهای مدنی، رسانهای و سیاسی یک اشتراک نظر و همکاری به وجود آید که متکی بر راه حلهای توسعه ای و اساسی باشد.
وی ترغیب جامعه به سوی گفتوگو و اجماع ملی بر سر آب به کمک ظرفیتهای بومی و فرهنگی را نوعی راه حل دانست و گفت: مثلا برای شکلگیری گفتمان آب باید از نقش فرهنگ و ادبیات کمک بگیریم.
رئیس انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات با اشاره به روزنامهنگاری کنشگر که به دنبال مخاطب فعال است و نه منفعل، از فقدان روزنامهنگاری تخصصی مربوط به حوزه آب انتقاد کرد و گفت: روزنامهنگاران باید برای این حوزه تربیت شوند و دوگانه روزنامه نگار- متخصص شکل نگیرد بلکه ترکیبی از این دو باشد.
خانیکی رسالت اجتماعی رسانهها در برابر آب را بالابردن سطح مشارکت عمومی پیرامون آب دانست و تأکید کرد: نقش رسانهها در این مشارکت عمومی نقش «تسهیلگری» است چرا که آحاد جامعه باید به حلکنندگان مسئله آب تبدیل شوند و در این مسیر تسهیلگیر باشند و نه حلکننده.
او در پایان گفت: باید رسانهها را همکاران مدنی برای سوق دادن به گفتوگو بدانیم، نه تبلیغکننده از سوی دولت یا نهادهای مخالف دولت. در واقع از آب نباید به عنوان سلاح سیاسی برای تضعیف رقیب استفاده شود.