۱۴ آذر ۱۳۹۸ ۲۳:۵۷
کد خبر: ۲۸۸۴۶۲
photo_2019-10-14_15-01-53

زیر بنای توسعه در هر کشوری آموزش و سواد است. در هیچ کشوری توسعه مطلوب اتفاق نخواهد افتاد مگر اینکه آموختن دانش تا مقطع دانشگاه تداوم یابد.


دانشگاه مرکز الگو سازی، تولید مبانی نظری و ارائۀ راهکارهای اصلاحی است و باید تصویر روشنی از حرکت جامعه به سمت نقطه مطلوب و مقصد نهایی ارائه کند. بر اساس ایام ثبت شده، ۱۶ آذر روز دانشجو است. ولی کاش هر روز، روز دانشجو بود تا احساسی در دانشجو فوران کند که عطش جوییدن دانش را به سیر کردن مغز منتهی می کرد. دانشگاه با وجود تمامی انتقاداتی که در مورد آن بازگو می شود، محل علم آموزی، پرورش، پژوهش و تحقیق است. گذار از دوران راحت طلبی به دوران دانش طلبی است. ما انسان ها به عنوان موجود اجتماعی با نیازهای فراوان، در طلب برآورده کردن نیازهایمان هستیم. پس دانشجو هم به عنوان دانشجو باید اهدافی در جهت تحقق خواسته های علمی اش اجرایی کند به شرطی که هدف او مدرک گرایی نباشد. می توان مدرک گرفت و فارغ التحصیل شد اما در جامعه تحت سلطه قرار گرفت و با مدرکی که هدف ما بوده است باید خارج از تخصص مان و در شرایطی تحمیلی به زندگی ادامه دهیم.


روز دانشجو ، روز رستاخیز اندیشه ها، روز علم دوستی و تصرف دنیای دانش است. دانش برتر از هر چیزی است و دانش برای دانشجو، کارت ورود به اجتماع است. روز دانشجو ، روز آغاز تنفس سازندگان تمدن جدید و روشنفکران با درک نیازهای جامعه است. دانشگاه بدون دانشجو معنی ندارد و این دانشگاه است که باید به خود ببالد که دانشجو دارد، نه اینکه دانشجو ببالد که وارد دانشگاه شده است. پس روز دانشجو بدون دانشجو وجودی بی معناست. دانشگاه بخشی از جامعه است که هر روندی در اجتماع در آن هم انعکاس می یابد.


اگر قرار است روزی باورهای ما فقط از طریق تحمیل به دست بیایند، پس راه را ادامه ندهیم بهتر است. دانشگاه استراحت گاه نیست که برای قبولی اش جان کند و با ورود به آن هم به استراحت پرداخت. دانشگاه یعنی سرزمینی برای یاد گرفتن. دانش نیازی است برای ترمیم افکار از هم پاشیده و کهنۀ ما. ما باید از طریق دانشگاه مسیر خود را مشخص کنیم. تمام تغییرات اقتصادی و مدیریتی و صنعتی جهان را نه دانشجویان نظریه پرداز، بلکه عملگرایان ایجاد کرده اند. عملگرایی پروراندن آرزوهای واهی نیست بدون هیچ جنبشی، بلکه سعی و تلاش و دنبال کردن اهداف است. با علم می شود از هر مانعی عبور کرد. به قول رندی پاش:« دیوارهای بلند را نساخته اند تا مانع رسیدن ما به رویاهایمان شوند، دیوارها را ساخته اند تا با سخت کوشی و عبور از آن ها به خود و دیگران نشان دهیم که رویاهایمان چقدر برایمان مهم هستند». دانش ما باید برای خود، خانواده و جامعه تاثیر گذار باشد. به قول دکتر محسن رنانی «کسی که ظاهرا عالم است و از ده ها مرکز و صدها استاد تاییدیه علمی دارد، مقاله دارد، کتاب دارد، اما هنوز ناشکیباست، بد اندیش است، بد کلام و بدگمان و پر نخوت و بی گذشت است، فقط به دور خود علم تنیده است و تاثیری از او به وجود نمی آید». با مدرک معرفی شدن، شاید حس خوشایندی را به ما القا کند، اما تاثیری بر جامعه و حتی زندگی ما ندارد. با دکتر، مهندس، کارشناس، پروفسور و هر پسوند و پیشوندی خطاب شدن، تا زمانی که تخصص و تجربه کافی را نداشته باشیم، تنها فقر فرهنگی ما را معرفی می کند.


بی مدرک بودن معادل بی سوادی نیست. اگر مدرکمان هم دانش و یا تاثیری از خود ساطع نکند باز بی سوادیم. سواد تنها خواندن و نوشتن نیست، مدرک نیست. اگر آداب زندگی و اخلاق و احترام و حقوق شهروندی را ندانیم، با وجود مدرک باز بی سوادیم. بیایید زیر سایه ی دانش زندگی کنیم چون بدون اطلاعات کافی، تنها زیر سایه ی باور ها و افکار و اعتقادات دیگران زندگی خواهیم کرد.

ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* captcha:
* نظر:
پر بازدیدها
آخرین اخبار