مدیر گروه ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی اظهار کرد: بهرغم اینکه دانشگاه باید بهعنوان نهادی تأثیرگذار عمل کند اما وقتی نهادهای اجرایی خود از نتیجه تحقیقات خود آگاه نیستند دانشگاهیان نیز نمیتوانند بدون امکانات و از ابتدا به ساکن تحقیقات چشمگیری برای تغییر در وضع کشور انجام دهند.
به گزارش خبرنگار عطنا، هادی خانیکی، اول دیماه در میزگرد «مسئولیتهای اجتماعی دانشگاه» در مراسم اختتامیه هفته پژوهش در سالن همایشهای پژوهشگاه صنعت نفت (گزارش تصویری) ، در رابطه با میزان حضور نهاد دانشگاه بهطور عام و دانشگاه علامه طباطبائی بهطور خاص در حوزه عمومی، گفت: وقتی درباره علوم اجتماعی و انسانی سخن میگوییم دو نقش کلاسیک برای دانشگاه متصور میشود، نخست، حضور بهعنوان نهاد سیاستگذار و دیگری حضور بهعنوان نهاد مردممدار.
وی ادامه داد: در یک سال گذشته که کشور با شرایط پیچیده و دشواری روبهرو و در حل و فصل مسائل کوتاهمدت و بلندمدت، نیازمند حضور مؤثر دانشگاه بود، طبق اصول باید بین طرفین ذینفع و دانشگاه تأثیرگذار گفتمانی شکل میگرفت، گفتوگو به این معنا است که شاید پیچیدگی شرایط کشور به گونهای باشد که هیچ نسخه شفا بخشی بهتنهای قادر به حل مشکلات نباشد و نیاز به تعامل نهادهای گوناگون شامل دانشگاه باشد.
خانیکی خاطر نشان کرد: در چارچوب نشستی که در ماههای گذشته بین رؤسای دانشگاهها، معاونت رئیس جمهور، و مسئولان وزارت علوم و وزارت بهداشت برگزار شد، قطبهایی برای هر دانشگاه در نظر گرفته شد تا هر دانشگاه به پرداختن به یک سری از مسائل خاص متمرکز شود که دانشگاه علامه مسئولیت دو قطب را برعهده دارد که یکی از آن قطبها در حوزه ارتباطات و رسانه بود.
وی افزود: پس از اعطای این مسئولیت به دانشگاهها از آنها انتظار میرفت تا راهحلهای کارآمدی ارائه کنند اما تجربه شخصی بنده در این زمینه این است که ناتوانی و انسدادهای گفتگویی بهگونهای است که دستگاههای اجرایی کشور ما از نتیجه تحقیقاتی که خود انجام میدهند نیز مطلع نیستند، به همین دلیل انتظاری نیست که هرکدام از این قطبها بدون کمترین امکانات و تحقیق و مطالعه ابتدا بهساکن بتوانند تغییر چندانی در وضع موجود بهوجود آورند.
خانیکی در ادامه اظهار کرد: برایناساس برای حل مسائل کشور باید به دو نکته توجه کرد، نخست، اینکه وضع موجود چطور تعریف میشود و دوم، اینکه برای حل مسائل موجود از چه راهبردهایی استفاده شود.
وی در پایان در بیان یک نتیجهگیری کلی گفت: بنابراین در حال حاضر ما در شرایطی به سر میبریم که نقش افکار عمومی در حوزه ارتباطات نقش بسیار تعیین کنندهای شده و ذهنیت جدیدی در کشور شکل گرفته که مبتنی بر نارضایتیهای گسترده است، که از برجستهترین این مؤلفهها نگرانی و ابهام از آینده و کاهش سرمایه اجتماعی و اعتماد است، بنابراین وظیفه رسانهها ایجاد امید و اعتماد اجتماعی بین مردم و همچنین بازگرداندن مرجعیت به رسانههای شناخته شده است.