روز جهانی ارتباطات الکترونیکی یا همان Telcommunications و جامعه اطلاعاتی اهدافی را دنبال میکند، از جمله جلب توجه افکار عمومی درباره افقهای روشنی که اینترنت و دیگر تکنولوژیهای اطلاعات و ارتباطات، در عرصههای اقتصادی، اجتماعی و... به همراه میآورند. همچنین ابزارهایی که امکان کاهش «شکاف دیجیتالی» را، فراهم میآورند.
به گزارش عطنا، دکتر رویا معتمدنژاد، دانشیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی به مناسبت روز 17 ماه مِی، روز جهانی جامعهی اطلاعاتی یادداشتی را در اختیار عطنا قرار داده است با نگاهی به تاریخچه شکلگیری این روز نوشته است:
روز جهانی ارتباطات الکترونیکی ( که در قدیم اطلاعات دور نامیده میشد) یا همان "Telcommunications" و جامعه اطلاعاتی هدف زیر را دنبال میکند:
جلب توجه افکار عمومی درباره افقهای روشنی که اینترنت و دیگر تکنولوژیهای اطلاعات و ارتباطات، در عرصههای اقتصادی، اجتماعی و... به همراه میآورند. همچنین ابزارهایی که امکان کاهش «شکاف دیجیتالی» را، فراهم میآورند.
یادآور میشود که 17 ماه مِی، مصادف است با سالروز امضای اولین کنوانسیون تلگرافیک بینالمللی و نیز تأسیس اتحادیه بینالمللی ارتباطات دور (هردو در سال 1865).
در سال 1969 میلادی تصمیم بر این میشود روز 17 ماه مِه هرسال بهعنوان روز جهانی ارتباطات دور (celebree) نامگذاری شود. (شایان ذکر است سال 1973 سالی که طی کنفرانس اتحادیه در شهر Malaga – Torremolivos))، اتحادیه به شکل کنونی در میآید).
و اما طی ماه نوامبر سال 2005، هنگامی که مرحله دوم اجلاس جهانی سران دنیا در مورد جامعه اطلاعاتی در تونس برگزار شد، به مجمع عمومی سازمان ملل پیشنهاد شد، 17 ماه مِه را، روز جهانی جامعه اطلاعاتی در نظر بگیرد.
در مارس 2006، ( به دنبال قطعنامه A/RES/60/252) مجمع یاد شده، روز 17 ماه مِه را روز جهانی جامعه اطلاعاتی نامگذاری کرد.
در نوامبر سال 2006 بود که اتحادیه ارتباطات دور، تصمیم گرفت 17 ماه مِه را روز جهانی ارتباطات دور ( امروز الکترونیکی) و جامعه اطلاعاتی، بشناسد.
هرساله، به پیشنهاد اتحادیه، موضوعی به مناسبت برپایی روز جهانی فوق، درنظر گرفته میشود.
در همین راستا روز 17 ماه مِه سال 2018 تحت عنوان «استفاده مثبت از هوش مصنوعی برای همگان»، درنظر گرفته شده است.
اما جامعه بینالملل متعهد شده تا سال 2030 اهداف مهمی را به تحقق برساند. از جمله زمینههای کاری اتحادیه در سالهای اخیر، کاستن از شکاف دیجیتالی ( به ویژه میان زنان و مردان)، تلاش برای ایجاد ساختارهای تکنولوژیک لازم، استفاده بهینه از طیف فرکانس، تشویق افراد جوان به مشارکت بیشتر در امر تکنولوژیها، برنامهریزی برای سرعت بخشیدن به ایجاد شهرهای هوشمند، بهکارگیری بخش خصوصی در کنار بخش دولتی، گردهم آوردن رگولاتورها برای همکاری گستردهتر، استفاده از هوش مصنوعی در جهت منافع بشریت و غیره را میتوان برشمرد. درکنار یونسکو، اتحادیه در سال 2010 پایهگذار «کمیسیون پهنای باند در خدمت توسعه پایدار» نیز بوده است.
از این رو، کشور ما ایران اسلامی نیز، پیشرفتهای قابل ملاحظهای در عرصهی تکنولوژیهای نوین داشته است. قطعاً حضور دانشگاهیان در کنار سیاستمداران، میتواند در پیشبرد این امور مثمر ثمر باشد.