موسس و اولین رئیس دانشکده حقوق و علومسیاسی دانشگاه علامهطباطبائی با بیان اینکه تعداد زیاد دانشآموختههای موفق مهمترین دستاورد دانشکده حقوق و علوم سیاسی است، گفت: قرار است مکانی بزرگتر برای دانشکده حقوق و علوم سیاسی احداث شود.
محمدرضا ضیایی بیگدلی، یکی از موسسان، مسئول راهاندازی و اولین رئیس دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی در آستانه جشن بیستمین سال تاسیس این دانشکده به خبرنگار عطنا گفت: دانشکده حقوق در سال 1376 تاسیس شد. بنده در تاسیس دانشکده حقوق مصر بودم و به قطع و یقین اگر همکاری و همراهی همکاران و مدیران دانشگاه نبود، تاسیس این دانشکده به نتیجه نمیرسید.
وی ادامه داد: در ابتدای تاسیس دانشکده، فقط مقطع کارشناسی حقوق و علوم سیاسی و مقطع کارشناسی ارشد حقوق بینالملل تدریس میشد، آن هم به این دلیل بود که اجازه تاسیس رشتههای نو تنها به رشتههایی داده میشد که اساتیدش در مرتبه دانشیاری قرار داشتند و دانشکده فقط یک دانشیار داشت.
ضیایی بیگدلی افزود: اکنون در دانشکده حقوق و علوم سیاسی رشتههایی از قبیل حقوق بینالملل، حقوق عمومی، حقوق جزا و جرمشناسی، حقوق اقتصادی و روابط بین الملل تدریس میشود.
مسئول راهاندازی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی خاطرنشان کرد: هدف از تشکیل این دانشکده انسجام آموزش حقوق و علوم سیاسی است، چرا که در اساس انسجام نداشت، دانشگاه علامهطباطبائی در سال 76 نوپا بود اما بزرگترین دانشگاه علوم انسانی کشور نیز محسوب میشد که خلاء آن نداشتن دانشکده حقوق و علوم سیاسی بود، رشته حقوق در دانشکده اقتصاد تدریس میشد و این باعث عدم فعالیت گسترده رشته حقوق بود، بنابراین تصمیم به تاسیس دانشکده حقوق گرفته شد.
استادتمام دانشگاه علامه طباطبائی اضافه کرد: در آن زمان فقط دانشگاه تهران دانشکده حقوق وعلوم سیاسی داشت و دانشگاه شهید بهشتی و دانشگاه شیراز دانشکده حقوق داشتند که این باعث سختتر شدن تاسیس دانشکده حقوق و علوم سیاسی می شد.
ضیایی بیگدلی در ادامه اظهار کرد: ما در مجموع 10 عضو هیئت علمی داشتیم و دولت اجازه گسترش سازمانی و استخدامی به هیچ کدام از نهادها نمیداد تا هیچ موسسهای با گرفتن هیچ پست و بودجهای تاسیس نشود.
وی در ادامه به روند تاسیس دانشکده اشاره کرد و گفت: ما با کمک گرفتن از محسن خلیجی، رئیس وقت دانشگاه و دکتر ستاریفرد، رئیس سازمان برنامه و بودجه که از اعضای هیئت امنای خود ما بود با توصیف منظور هیئت وزیران که هدف از مصوبه عدم توسعه اداری و نه توسعه آموزش عالی بوده است توانستیم دانشکده را تاسیس کنیم. علاوه بر این گفتیم ما نه بودجه نه پست سازمانی و نه ساختمان جدید میخواهیم بلکه از امکانات همین ساختمانهای موجود استفاده کرده و پستهای سازمانی را جابهجا میکنیم؛ بر همین اساس رئیس دانشگاه به معاونت اداری مالی دستور داد که حدود 50 پست هیئت علمی و 50 پست کارمند اداری برای دانشکده حقوق استفاده و بنده را مسئول راهاندازی دانشکده کرد.
به اعتقاد استاد برجسته حقوق بینالملل، بزرگترین موفقیت دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامهطباطبائی دانشآموختههای موفقی است که از دانشگاه خارج میشوند، حدود 50 عضو هیئت علمی در دانشگاههای سراسر ایران من جمله دانشگاه تهران، شهید بهشتی، تربیت مدرس و خوارزمی از دانشآموختههای حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامهطباطبائی هستند.
اولین سرپرست دانشکده حقوق و علوم سیاسی در این باره گفت: آمار این افراد را به صورت دقیق نداریم اما تاریخ شفاهی ما وجود تعداد زیادی قاضی و وکیل که دانشآموخته دانشگاه علامهطباطبائی هستند را تایید میکند؛ همچنین معاون وزیر کشور، رئیس سازمان ثبت احوال و رئیس مجتمع قضائی شهید بهشتی و تعدادی از افراد ایرانی مقیم خارج از کشور که محصل یا شاغل هستند از دانشجویان دانشگاه علامهطباطبائی بودند.
ضیایی بیگدلی در پایان تاکید کرد: فضای دانشکده حقوق و علوم سیاسی کوچک و ناکافی است، فضای بالای کتابخانه مرکزی و مسجد برای جایگزینی دانشکده حقوق و علوم سیاسی طراحی شده است و دانشکده علوم اجتماعی جایگزین دانشکده ما میشود.
گفتنی است موسسین دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامهطباطبائی دکتر خلجی، دکتر برادرانشرکا، دکتر حبیبی و دکتر ضیائیبیگدلی هستند و این دانشکده از مهرماه ۱۳۷۶ مستقل شد و به صورت مجزا کار خود را آغاز کرد.
محمدرضا ضیایى بیگدلى حقوقدان، نویسنده و استادی برجسته و شناخته شده در حوزه حقوق بینالملل است که در سال 1321 در تهران به دنیا آمد، تحصیلات ابتدایى و متوسطه را در تهران طى کرد و در سال 1340 از دبیرستان دارالفنون موفق به اخذ دیپلم ادبى شد.
او در سالهاى 67-1360به صورت متناوب و به مدت 12 سال مدیر گروه حقوق دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبائی بود و نقش مهمى در تبدیل گروه حقوق به دانشکده حقوق ایفا کرد؛ بالاخره به مشقات بسیار دانشکده تأسیس شد. یکى از موانع تأسیس دانشکده این بود که هرگونه گسترش تأسیسات دستگاههاى دولتى در تهران ممنوع بود. ولى بالاخره در سال ۱۳۷۶ تأسیس دانشکده عینیت یافت.